Διονύσιος Σολωμός: Ένας Αγωνιστής με όπλο του το Πνεύμα!

Μ. ΣΦΑΚΙΑΝΟΥ

Διονύσιος Σολωμός: Ένας Αγωνιστής με όπλο του το Πνεύμα!

   Ο Διονύσιος Σολωμός αποκαλείται  εθνικός μας ποιητής, καθώς συνέβαλε στη διαμόρφωση της Νεοελληνικής  Γλώσσας  αλλά   και  στην  εξύψωση του εθνικού  φρονήματος  κατά τη  διάρκεια της Επανάστασης. Παρόλο που ο ελληνικός  λαός  ζούσε μέσα στην αμάθεια και τον πνευματικό  σκοταδισμό,  ο  Σολωμός  μελέτησε  τη λαϊκή  γλώσσα,  την  ερμήνευσε, δεν βασίστηκε σε  κανένα γλωσσικό πρότυπο,  δημιούργησε   εκείνος  πρότυπο,  το  οποίο  αποτέλεσε  αργότερα  την γλώσσα  του  Λαού.  Ο ποιητής  δεν  κατέφυγε  σε  αρχαιοπρεπείς  λέξεις,  δεν  επέλεξε  την  καθαρεύουσα  και  δεν  δημιούργησε  τη  "δική"  του  γλώσσα.  Ως  λάτρης  της  δημοτικής  ανέδειξε   την λαϊκή  γλώσσα, τη  ζωντάνεψε,  έδωσε  "χρώμα" σε  απλές καθημερινές  λέξεις,  οι  οποίες  μέσα  στα ποιήματα του μετατρέπονται  σε  μεγαλείο.  Ο Σολωμός  με αυτές τις καθημερινές λέξεις κατάφερε να εκφράσει και να υπερασπιστεί Ύψιστα Ιδανικά,  άλλωστε δεν πρέπει να αγνοούμε ότι ήταν αφοσιωμένος, ταγμένος, θα λέγαμε,  "ψυχή τε και σώματι"  στον πιο λαμπρό αγώνα, τον αγώνα για Ζωή. Σε όλο του τι έργο εκήρυξε τις αθάνατες αξίες της ζωής που γι'αυτόν δεν ήταν άλλες από την Δικαιοσύνη, την Ελευθερία, την Αλήθεια, τη Θρησκεία, την Αγάπη, το Χρέος,  χρέος προς τον εαυτό μας, χρέος προς την παρτίδα, χρέος προς τον πλαϊνό μας, χρέος προς την Ανθρωπότητα. Βασιζόμενος σ'αυτές τις ακατάλυτες  δυνάμεις το ελληνικό έθνος θα μπορέσει να μεγαλουργήσει. Εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η έννοια "έθνος" για τον Σολωμό έχει ευρύτερη σημασία, χαρακτηριστικά έχει γράψει: " είναι εθνικό ο, τι  είναι  αληθινό". Τι είναι όμως αληθινό; Αληθινό είναι ο,τι το ωραίο, το τίμιο, το ηθικό, το δίκαιο. Είναι αληθινό να πιστεύεις σε αρχές και αξίες αιώνιες, διαχρονικές, πανανθρώπινες και να αγωνίζεσαι για να τις κατοχυρώσεις. Αγωνίζεσαι και θυσιάζεις το ατομικό σου συμφέρον χάριν του συλλογικού, χάριν του συμφέροντος του έθνους. Είναι χρέος κάθε ανθρώπου να υπερασπιστεί τα ιδανικά και τα οράματά του, έχοντας παράλληλα υψηλό το αίσθημα της τιμής και του καθήκοντος. Είναι αληθινό να αγωνίζεσαι για την ελευθερία και να καταπολεμάς τη σκλαβιά, όχι μόνο τη σωματική, αυτή η οποία σε περιορίζει σε ένα κελί, αλλά κυρίως την πνευματική, αυτή η οποία εγκλωβίζει το πνεύμα, τη σκέψη, τη ψυχή. Δεν υπάρχει χειρότερη υποδούλωση από εκείνη του πνεύματος, η οποία σε καθηλώνει, σε φιμώνει, σε μετατρέπει σε παθητικό δέκτη ιδεολογιών, "ανήθικων" αξιών και  "στείρων" πεποιθήσεων. Όταν το πνεύμα παραμένει ελεύθερο και επομένως υγιές, τότε το πνεύμα παραμένει ελεύθερο και επομένως υγιές, τότε το σώμα δεν νοσεί, αγωνίζεται με πάθος, δύναμη, πυγμή, όταν όμως το πνεύμα έχει εγκλωβιστεί στη φυλακή του "επιτρεπτού", είναι επίπονο και δύσκολο να "δραπετεύσει", να περάσει τα στενά όρια της "φυλακής" αυτής, στην οποία τον έχει αιχμαλωτίσει ο "κατακτητής" του. Φυσικά, όταν μιλάμε για "κατακτητή" δεν εννοούμε πάντα κάποιο φυσικό πρόσωπο ή ευρύτερα ένα λαό, αλλά μπορεί να είναι και μία ιδεολογία, μία στάση, μία πεποίθηση, η οποία μας περιορίζει, μας εμποδίζει να σκεφτούμε και να παραξουμε πνευματικό έργο, επειδή μας έχει επιβληθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να θεωρούμε ότι διατηρούμε δική μας βούληση. Ο Σολωμός συνέβαλε στον Αγώνα με το ανεξάντλητο, υπέρλαμπρο και ελπιδοφόρο πνεύμα του, εξάλλου για να γράψει κανείς ιστορία δεν αρκεί να χύσει αίμα, θα πρέπει να αποδεχτεί πολλαπλά ωφέλιμος και χρήσιμος, να γίνει παραγωγός υλικών αλλά και πνευματικών αγαθών. Ο Σολωμός υπήρξε ιστορικό πρόσωπο, ένας Αγωνιστής που στη θέση του τουφεκιού και της σωματικής δύναμης τοποθέτησε τη τέχνη και τη δύναμη του πνεύματος!